I. Termin rozpatrywania wniosków o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
Według nowo uchwalonej ustawy ma zostać wprowadzony jeden, szczególny termin na rozpatrzenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy.
Termin ten ma wynosić 60 dni.
W nowo uchwalonych przepisach wymienione zostały przypadki, od których należy liczyć początek tego terminu.
Termin na rozpatrzenia odwołania od wydanej decyzji administracyjnej w postępowaniu o zezwolenie na pobyt czasowy ma wynosić 90 dni.
Termin ten będzie, jednak, nadal tzw. terminem instrukcyjnym.
Oznacza to, że nadal organ będzie mógł wydać decyzję po jego upływie (powstaje, więc, pytanie o zasadność zmiany przepisów w tym zakresie….). W przypadku niewydania decyzji w terminie, stronie postępowania pozostaje chociażby możliwość złożenia ponaglenia bądź skargi na bezczynność lub przewlekłość postępowania.
II. Warunki ubiegania się o zezwolenie na pobyt czasowy
Zmiany zostaną wprowadzone m.in. w art. 114 ustawy o cudzoziemcach.
Aktualnie, zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się, gdy celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy oraz spełnione są łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada:
- a) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- b) źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
2) cudzoziemiec ma zapewnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania;
3) podmiot powierzający wykonywanie pracy nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy;
4) wynagrodzenie, które jest wskazane przez podmiot powierzający wykonywanie pracy w załączniku do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 106 ust. 1a, nie jest niższe niż wynagrodzenie pracowników wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracy pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
5) wysokość miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 4, nie jest niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę.
Według uchwalonej ustawy:
– cudzoziemiec nie będzie musiał wykazywać posiadania źródła stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
– cudzoziemiec nie będzie musiał posiadać miejsca zamieszkania w Polsce,
– wysokość miesięcznego wynagrodzenia nie będzie mogła być niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę niezależnie od wymiaru czasu pracy i rodzaju stosunku prawnego stanowiącego podstawę wykonywania pracy przez cudzoziemca.
Dodatkowo, przewiduje się dodanie nowego przypadku zwolnienia z wymogu braku posiadania przez podmiot powierzający wykonywanie pracy możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy. Chodzi o przypadek, w którym cudzoziemiec, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, posiadał lub posiada zezwolenie na pracę lub zezwolenie na pobyt czasowy i pracę u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku.
Jak wskazuje się w uzasadnieniu do projektu ustawy:
W art. 114 ust. 3 przewidującym zwolnienie z wymogu braku posiadania przez podmiot powierzający wykonywanie pracy możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy, gdy cudzoziemiec bezpośrednio przed złożeniem wniosku posiadał zezwolenie na pracę lub zezwolenie na pobyt czasowy i pracę u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku, wprowadza się rozszerzenie tego zwolnienia także na sytuację, gdy cudzoziemiec uzyskał zezwolenie na pracę lub zezwolenie na pobyt czasowy i pracę u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku już po złożeniu wniosku i posiada go w dniu orzekania w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę.
III. Kiedy nie będzie potrzebne nowe zezwolenie na pobyt czasowy i pracę? – czyli zmiana w art. 119 ustawy o cudzoziemcach
Rozszerzony zostanie katalog przypadków niewymagających zmiany lub wydania nowego zezwolenia na pobyt czasowy i pracę o:
– zmianę nazwy stanowiska, na jakim cudzoziemiec wykonuje pracę, przy jednoczesnym zachowaniu zakresu jego obowiązków, oraz
– zwiększenie wymiaru czasu pracy, przy jednoczesnym proporcjonalnym zwiększeniu wynagrodzenia.
IV. Kiedy dojdzie do zmiany zezwolenia na wniosek cudzoziemca? – czyli zmiana w art. 120 ustawy o cudzoziemcach
Aktualnie, zezwolenie na pobyt czasowy i pracę może być w każdym czasie, na wniosek cudzoziemca, zmienione przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce aktualnego pobytu cudzoziemca, jeżeli cudzoziemiec zamierza wykonywać pracę:
– u innego pracodawcy użytkownika lub
– na innych warunkach niż określone w art. 118 ust. 1 pkt 2-5 (chodzi o stanowisko, wynagrodzenie, wymiar czasu pracy, rodzaj umowy).
Według nowego brzmienia art. 120 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, zezwolenie na pobyt czasowy i pracę może być w każdym czasie, na wniosek cudzoziemca, zmienione przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce aktualnego pobytu cudzoziemca, jeżeli cudzoziemiec zamierza wykonywać pracę:
– u innego podmiotu powierzającego wykonywanie pracy lub w warunkach zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, lub
– u innego pracodawcy użytkownika, lub
– na innych warunkach niż określone w art. 118 ust. 1 pkt 2–5.
Rozszerzony zostaje, więc, zakres przypadków, w których może dojść do zmiany zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na: zmianę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy lub w sytuacji, w której cudzoziemiec zwolniony jest, na podstawie przepisów, z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę.
W takich sytuacjach cudzoziemiec, aktualnie, musi wystąpić o udzielenie nowego zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, co najpewniej ulegnie zmianie w razie wejścia w życie ustawy.
V. Zatrudnianie cudzoziemców w 2022 r. – Podsumowanie
Prace legislacyjne nad ustawą nie zostały jeszcze zakończone. Warto, jednak, zapoznać się z prawdopodobnymi zmianami, jakie wejdą w życie.
